Zaterdag 2 juni jl stond er een mooie wandeling met een ramadan-tintje in de agenda gepland. Het zou de eerste Beachiftar van Groene Moslims worden. Een volledig verzorgd programma waarin we getrakteerd zouden worden op een flinke dosis natuur en bezinning in prettig gezelschap.

Enigszins huiverig voor een enthousiast programma in de buitenlucht met storm op komst, wisten we ons allemaal toch te verzamelen op het vertrekpunt in Kijkduin. De eerder meegemaakte wandelingen bij Groene Moslims waren immers ook steeds een groot succes….

Ruim voor zonsondergang stond de eerste groep wandelaars al klaar om de duinen in te gaan. Met wat zenuwachtige blikken naar een zon die aanstalten maakte achter de horizon te verdwijnen en een iftar die nog twee uur wandelen voor ons lag, besloot een kopgroep alvast aan de wandeling te beginnen. De overige wandelaars voegde zich er niet veel later bij en passeerden de kopgroep met zoveel gemak en energie dat de overige wandelaars zich begonnen af te vragen welke ingredienten hun eigen Sohr te kort was geschoten.

De wandeling was zorgvuldig uitgekozen en de omgeving vaak adembenemend. De heenweg ging door bloemrijk duingebied heen, waar tussen de mooie gesprekken door alleen de natuurschone stilte hoorbaar was. Het contrast met de strandwandeling op de terugweg was groot, waarin een stevige tegenwind in een prachtige namiddagzon ons vaak letterlijk overstemde. Bezinning was alles waar nog ruimte voor was…

De combinatie van bekende en nieuwe gezichten maakte dat er meer dan voldoende gespreksstof was. Jong en oud mengden zich allen makkelijk in de meest uiteenlopende gesprekthema’s. Het ging als vanzelf en nieuwe vriendschappen werden gesloten.

De wandeling werd afgesloten met een mooie groepsfoto en hier en daar kon een selfie natuurlijk ook niet ontbreken.

Veel tijd om van de wandeling na te genieten was er niet, met nog een klein half uur voor de boeg stond ons de volgende uitdaging te wachten: de Iftar gereed krijgen. Van nature verdeelden de rollen zich onder het gezelschap. De ‘auto-uitruimers’ die eindeloos heen en weer leken te lopen met maaltijden tussen auto en plek van bestemming ( ‘Hoe krijgen we dit allemaal op?’). De ‘omgeving-verkenners’ die met afwisselend kritische blikken naar lucht en grond keken en zorgvuldig op zoek gingen naar het meest stormveilige iftar-plekje (met succes). De ‘Mekka-speurders’ die met dezelfde kritische blikken, maar dan gericht op horizon en kompas, op zoek gingen naar de juiste gebedsrichting en alles voor het maghrib-gebed klaarzetten. En ten slotte de ‘maaltijd-verzorgers’die ervoor zorgden dat al het meegebrachte eten en drinken op uitzonderlijk mooie en praktische wijze gepresenteerd werd ( zie foto’s op facebook ter ondersteuning).

Na wat komische discussie over welke iphone-app nu de meest accurate Magrib-tijd aanhield, verbraken we rond tien uur gezamenlijk ons vasten. Een bijzonder mooi moment.

Wat volgde was het rondje rond het maaltijdenkleed waar voor iedereen al snel duidelijk werd dat met slechts een rondje lang niet alles geproefd kon worden. Kreten als ‘die is voor rondje twee en die voor rondje drie insha Allah’ en ‘die gevulde aubergines moeten op lieve mensen, anders wordt m’n zusje boos’, leverden de nodige lachbuien op en brachten de groep verder bijeen.

De avond werd in sereniteit afgesloten. Een gezamenlijk gebed en een afsluitend ‘kennismakingsrondje’ droegen hier aan bij. Niks mooiers dan in volledige stilte en in gezelschap een koranrecitatie aan te horen, om vervolgens in diezelfde warmte naar elkaars inspirerende verhalen te luisteren. En alsof een Hogere Kracht mee waakte, volgden letterlijk na de laatste woorden van de laatste spreker de eerste druppels regen. Een mooiere afsluiting van een mooie avond hadden we ons niet kunnen wensen.