“De herfst is juist een geschikte periode om bomen te planten”, wist de boswachter ons te vertellen. “Gedurende de winter kunnen de wortels dan goed en diep genoeg groeien om vervolgens in het loop van de lente en zomer genoeg water uit de aarde te onttrekken.”

En een typische herfstdag was het zeker, die 7 november; winderig en regenachtig en met veel modder. Maar toen de groep eenmaal bijeen was gekomen, de nieuwe voorzitter eindelijk haar koffie op had, en de kinderen uit de knutselhoek waren geplukt, scheen waarempel de zon door en konden we met onze bomen in de hand richting de plek waar het nieuwe bos van Haarzuilens zou komen te staan.

“Straks komt hier een fietspad”, vertelde de boswachter verder terwijl hij naar het bemodderde pad wees. “Als je hier over een paar jaar langs fietst kan je dan je eigen boom in volle glorie zien!” De ochtend werd afgesloten met een mooie duaa en daarna splitste de groep zich. Daar waar sommigen zich weer naar huis haastten, bleef er een groepje achter om de prachtige tuinen van het Kasteel de Haar te bezoeken.

Het was een regenachtige maar mooie dag met mooi gezelschap, alhamdulillah. Moge Allah onze intenties zuiver houden en deze bomen een sadaqa laten zijn voor ons en onze geliefden en de hele ummah. En moge onze iman de komende maanden net zo diep wortelen als de bomen die we hebben geplant. Amien.